Tarnów

Kubek bez ucha Tarnów to spełnienie marzeń.

W Muzeum Okręgowym w Tarnowie jest XVIII-wieczny portret szlachcica bez ucha. Szlachcic, namalowany przez nieznanego artystę, kontusz ma nieco wyblakły, wąs umiarkowanie sumiasty, w spojrzeniu czai się złość. Wygląda na faceta, który tęskni za awanturą. Nie wiemy tego, ale możemy przypuszczać, że skłonność do awantur sprawiła, że stracił ucho. Wiemy, że wszyscy fani i fanki Mamsam oraz mieszkanki i mieszkańcy Tarnowa powinni sprawić sobie kubek bez ucha Tarnów. Aż tak ścisłe związki zdarzają się nieczęsto.

Tarnów to w ogóle świetne miejsce. Dziś położone w Małopolsce, w swoim czasie w Galicji, w późnej PRL – stolica województwa. Ma bogatą historię, której ślady łatwo znaleźć spacerując po mieście. Renesansowy Ratusz na rynku, ruiny zniszczonej w 1939 roku synagogi, wreszcie – Góra Świętego Marcina, od której wszystko się zaczęło. Koniecznie trzeba zobaczyć Mościce – dzielnicę powstałą w międzywojniu wokół zakładów chemicznych. W latach 70. urodził się tam Wilhelm Sasnal. Krótko mówiąc, warto spędzić w Tarnowie czas. Ciekawi tego, co dzieje się współcześnie w sztuce powinni zajrzeć do BWA w Parku Strzeleckim, jednej z najfajniej prowadzonych galerii w Polsce. W Parku jest też obelisk upamiętniający tarnowianina Józefa Bema, co w prosty sposób łączy Tarnów z warszawską dzielnicą Bemowo. Bywa też rzeźba „Melancholia” autorstwa Maurycego Gomulickiego – artysty, którego wzory widnieją na wielu naszych kubkach. Wielbiciele śladów PRL będą zachwyceni mozaiką Jana Grabowskiego, która – mimo remontu – ostała się na hotelu Tarnovia. Kinomani powinni odwiedzić istniejące od 1913 roku kino Marzenie.

Sami widzicie, kubek bez ucha Tarnów po prostu trzeba mieć. Pasuje do wielu innych – ze względu na Bema podpowiadamy Bemowo, z powodu Maurycego doradzamy jego wzory albo bliskoznaczną „Melancholii” – Nostalgię. Zresztą sami przejrzyjcie dział Kolekcje, poklikajcie w tagi, a przekonacie się, że wybór jest nieograniczony. Pamiętajcie tylko, że nasze wzory szybko znikają i bardzo rzadko wracają.